قبلا اکثر پستام برا جلب توجه بود. برا اینکه مردم نظر بزارنو از قرمز شدن نظرات توی لبتاپ یا آبی شدن منوی مدیریت توی گوشی لذت میبردم. این خودش تو رو هل میده که بیشتر اینجا باشی.

ولی الان میتونم بگم که، این جا صرفا نقطه سر خط منه. داستان خودمه. میخوام پرش کنم. جایی برا لاس زدنای من نیست. 

من آدم به شدت درون گرایی هستم. اکثر داستان هام هم یه طرفن و فقط خودم هستم توشون. 

ولی چیزی کن نگرانم میکنه اینه که درون گراییم مثله یه دریاست. هر شخص خارجی رو با موج میفرسته رو شنای ساحل. اجازه نمیده بیاد داخل.

میترسه از اینکه برنامه هاش به هم بخورن، مثل قبل نباشه حرفاش، کاراش، خلاصه از تغییر میترسه. 

اجازه ورود هیچی رو نمیده.