ولی‌ ادامه اون پستم و نظر دوستم بگم که، کسیو ندارم ولی انگار‌یک عالمه باهاش خاطره دارم. 

همینه که اذیتم میکنه، اصلا نمیدونم اینا از کجا اومدن تو ذهنم. شاید فیلما، آهنگا و .... . 

ولی میدونم جز اذیت کردنم و مشغول کردن بخش عمده ای از ذهنم فعلا که کارکرد دیگه برام نداشته.

همیشه بخشی از خاطرات ما، اتفاقاتی‌ست که نیفتاده است.