+کم کم دارم به این نتیجه می رسم، که عمده مشکلات، افکار مزخرف و ... به خاطر اینکه با خودم قهر کردم. با جسمم، با روانم، انگار بدم میاد ازشون.
دوست دارم تو یه کالبد دیگه باشم. با جسمی که برا خودمه دعوا دارم.
و دقیقا یه سری از افکاری هم که دارم به این خاطره که دنبال یکیم بیاد به من حس خوب بده، حس خوبی که می تونم با آشتی کردن با خودم بدست بیارم.
می دونم نباید دنبال همچین کسی باشم، یعنی کسی بیاد و به من حس خوب بده، بیاد و این کمبود رو برطرف کنه.
هیشکی جز خودم نمی تونه این خلاء رو پر کنه.
+با خودمون آشتی کنیم، هر چی که هستیم رو قبول کنیم و سعی برای بهتر شدن داشته باشیم، قربون صدقه خودمون بریم.
فکر می کنم دخترا بیشتر همچین کاری می کنن، ولی در هر صورت حس خوبی به آدم میده. شاید به همین خاطره که، از نظر من، بهتر می تونن با انبوهی از مشکلات بسازن.
چرا خودمون رو اذیت کنیم؟
عاشق خودمون باشیم!!!
+شاید اینا برا شما بدیهی باشه اما برا من اینا همش جدیده. دارم صحیح و خطا می کنم تا راه درست رو تشخیص بدم.
یه آدمی شدم که باید از اول برنامه نویسی بشه.
جالب نوشتید .
خیلی جالب . من قهر نیستم با جسمم ولی یکم توجه نمیکنم . یعنی فرصت نمیکنم توجه کنم .
ممنون
میگم یه لحظه توجه کردم دیدم کم میزارم واسش.
بالاخره ما با همیم. آدم کم توجه کنه بهش اونم دور میشه و مریض.
با خودم روراستم ودلیلاش رو میدونم...ولی در حل کردنشون ناتوانم
اون دیگه بر می گرده به خودت.
اگه واقعا زجرت میده، باید یه راهی پیدا کنی تا حلشون کنی.
یا اگر هم نمی تونی، فقط کنار بیا باهاشون. قبول کن همچین چیزی هست.
اگه مثال بزنی شاید بهتر بتونم بفهمم منظورتو.
سلام مطلب جالبی بود ونوشتتون عالی .
به وبلاگ ریم اسمانی هم سر بزنین خوشحال میشم
ممنون
حتما سر می زنم.
گاهی قربون صدقه خودم میرم...ولی بیشتر وقتام از خودم شاکیم...
آدم وقتی از خودش شاکیه، خودخوری می کنه و ... جز از دست دادن اعتماد به نفس، احساس ناتوانی و ... چیزی گیرش نمیاد.
من دارم سعی می کنم کمتر شاکی باشم. بیشتر با خودم روراست باشم.
اگه حالم بده، بدنم درد می کنه یا هر چی، بهش برسم.
نزارم به حال خودش بمونه و خودمم خودخوری کنم که چرا بدبختم.
سروقت باید بخوابم تا بدنم تو آرامش باشه.
ورزش باید بکنم تا بدنم سرحال بمونه.
و ....
+ببین دلیل شاکی بودن خودت از خودت چیه؟
حلش کن! به همین راحتی.