پیدا کردممممممممم! ://

+دیدین اینا رو که از یه گروه موسیقی چیزی خوششون میاد و خودشون رو می چسبونن بهشون و این حرفا؟!!

یعنی خودشون رو اون شکلی بالا می برن میشه گفت :))

خب سلیقه من یه جوریه که می تونم از هر آهنگی از هر گروه و خواننده ای خوشم بیاد، یعنی فرقی نمی کنه چی باشه فقط باید یه حالت خاصی داشته باشه ملودی و ایناش.

(به جز سنتی که ازش متنفرم ://)

حالا منم دوست داشتم همیشه از یه بندی چیزی خوشم بیاد ولی نمی اومد!

ولی یه گروهی هست آهنگاشو قبلا هم گوش میدادم ولی یه چند روز پیش خیلی جدی تمام آهنگاشو گوش دادم و از اکثر آهنگاشون خوشم اومد! خیییلی عجیبه برا خودم جدن!!!

اون گروه اسمش Muse عه و الان منم می تونم با افتخار اعلام کنم که آهنگای گروه Muse خوشم میاااااااد 

+می دوووونم این حرفا خییییلی مهمن براتون، برا همینه که دارم میگم بهتون

تجربه های جدید

+فکر نمی کردم که با بیرون در نیومدن، تو خونه موندن و فقط درس خوندن، اینقدر از تجربه های جالبی که باید میداشتم، دور می افتادم.

+تک بعدی بودن، بی نهایت اشتباهه.

باید بود، باید تو اجتماع بود.

باید آدم حرفشو بزن، با افرادی که نمیشناسه آشنا بشه

نمیشه فقط تو خونه موند.

نمیشه تو تخت خواب دراز کشید و انتظار داشت یه کسب و کار درست راه بیوفته برات!! 

نمیشه، باید گشت، باید با چند صد نفر حرف زد، تو جاهای مختلف کار کرد تا ذهنت فعال بشه و بتونی یه کاری کنی، یکنواخت نباشی و پویا باشی.

+چقدر چیزایی که ازشون واهمه داشتم و به شدت می ترسیدم ولی هر روز چندین بار دارن برام تکرار میشن ولی من اصلا متوجه‌شون نیستم!!

واقعا راست میگن که its all in ur head! 

همه ترسا و قضاوتا و نتیجه گیری و اینا تو این ذهن معیوب ماست.

به شخصه تصمیم گرفتم هر دفعه که از یه کاری ترسیدم مستقیماااااا برم سمتش چون موفقیتم اونجاست.

+قطعا نمیزارم بچه‌م مثل من تا این سن تک بعدی بار بیاد.

غروبای دانشگاه

+وای که چقدر غروبای دانشگاه رو دوست دارم.

حس خوبی داره.

هوا هم که سرد

فقط مونده دلبرم ردیف کنیم دیگه همه چی اوکی میشه :))

یاد تو...

+دوست داشتم الان اینجا بودی و بغلت می کردم.

یه دستم خیلی آروم پشتتو نوازش می کرد و یه دست دیگم موهای نرمتو.

بینی م هم بوی موهاتو حس می کرد.

همیشه تو نظرم موهات باید بوی موهای تازه از حموم دراومده و شامپو زده رو بده که همین طور هم هست.

موهای خرمایی رنگت مثل بوی اونها خیلی جذابن و همزمان سه حس از پنج تا حسمو درگیرش می کنه.

عجیب نیست؟ فقط موهات!

فقط یه قسمتی ازت که دیده میشه منو اینقدر درگیر خودت کرده.

حتی از فکر اینکه قسمتایی از وجودت که قابل دیدن نیست چقدر می خواد منو به سمتت بکشونه، روحم به پرواز میاد.

+همیشه حاشیه رو دوست داشتم و اگه قرار بود یه کاری رو بکنم، می رفتم و درگیر حاشیه ی اون کار میشدم.

نمی دونم شاید دلم میخواست هیجان انجام کار اصلی رو همیشه داشته باشم و نزارم از بین بره

منم الان درگیر جزییات تو هستم. دوست دارم درگیر اینا باشم و بدونم یه چیز خییلی هیجان انگیزتر وجود داره که بهش دلخوش باشم.

+بهت گفته بودم چشای قهوه ای رنگت مثل چشای جذاب Adele تو فیلم Down by Love هستن؟

بهت گفته بودم چال گونه هات حتی از چال گونه های Miranda Kerr هم جذاب ترن؟!

+بهت گفته بودم پف زیرچشمات که شاید دیگران و حتی خودت خوشتون نیاد ازش، برا من جذاب ترین جز صورت تو هستش؟

می دونستی؟

+همه اینا رو بهت میگم، وقتی که سیر بشم از بغل کردن تو...

سیر بشم از گرمای بدنت، از آرامشی که بهم میدی و آرامشی که بهت بدم. 

+البته که سیر نمیشم از اینا ولی خب...

وقتی یکی بهتون میگه که تو از فلان دختره که تو فکرشی، سرتری، جدااا حس خیلی خوبی به آدم دست میده☺️

+دارن به رئال تجاوز می کنن که...

حیف، چی بگم.

تناقض:/

+چرا آدما  از تناقض لذت می برن؟

مثالش همین کرسی که داریم.

پاها گرم میشه ولی صورت و بقیه بدن بیرونه و سرد.

خب این نصفه نصفه ست که! یه قسمت سرد یه قسمت گرم!

می دونی چیه؟ خود تناقض مهم نیست. مهم اینه که تناقض یعنی بوجود اومدن یه تفاوت.

یعنی اینکه یه جا گرمه، یه جا سرد و این تفاوت ست که اون گرم شدن پاها توی کرسی رو خیلی دلنشین تر می کنه.

حالا فرض کن تو یه اتاق باشی که کلا گرم باشه. بازم حال می کنی؟ نه! چون همه جا یکنواخته. همه جا گرمه. همه جا یه جوره.

تو می دونی که زیر پتو و بیرون پتو زیاد برات فرقی نداره ولی زیر کرسی باشه پاهات، محدودی، زندانی هستی تو یه فضای کوچیک و جُم بخوری پاهات یخ میزنه.

همینه که قضیه رو بازم بیشتر  جذاب می کنه، اینکه فقط یه قسمت خوبه و بقیه جاها سرد.

انگار که همون یه قسمته از طریق پات کل وجودت رو گرم می کنه در حالی که اکثر بدنت تو هوای سرده.

پس هم یکی نبودن دما و اون یکی هم محدود بودن جایی که گرم و نره، باعث میشه آدم از تناقض، از تغییر، از یکسان نبودن و ... خوشش بیاد...

+نمی دونستم اینستاگرامم رو حذف کنم اینقدر بی حوصله میشم :/

مثا معتادیم که داره میپیچه به خودش...

دلتنگ :/

+دلتنگم. دلتنگ کی؟

نمی دونم. نمی دونم دلتنگ کی یا چیم.

دنبال چیم؟

نمی دونم.

فقط دوست دارم که دلتنگ نباشم.

فقط دوست دارم این حس مزخرف دلتنگی رو نداشته باشم، نسبت به چیزی یا کسی که نمی دونم چیه یا کیه و اینا.

خدایا کمکم کن.

کمکم کن، کمکم کن زیر دست و پا نمونم و بتونم حرکت کنم.

بتونم به یه سمتی برم، باشم، سردرگم نباشم، حالم بهتر شه....

:/

+به شخصه دیروز می خواستم یکی رو له کنم اینقدر که این بشر تو کاری که مربوط بهش نیست دخالت می کرد.

شده بود زبون یکی دیگه جن*ده نیم وجبی.

نتونم جواب یکی رو بدم تیکه های سنگین میندازم به طرف تا حساب کار دستش بیاد و اصلا هم بدم نمیاد طرفو با خاک یکی کنم.

البته یه راهکاری هم هست و اون اهمیت ندادن به حرفای طرفه، مثلا باهاش عادی رفتار کرد ولی وقتی دخالت کرد به حرفش اهمیت ندی و سرتو برگردونی.

خیلی راحت عن میشه.

دیگه ببینم کدومش ج میده تا جن*ده خانوم کمتر زر زر کنه.

اینم که میگم جن*ده ست، واقعا جندستا.

هر کی از راه میرسه یه خورده میمالتش، کلا تو دست دیگرانه و دوست پسر هم داره با این وضعیت.

به شما دارم میگم جن*ده خانوم رو به شدت ادب می کنم تا به اندازه سایزش حرف بزنه نه به اندازه جن*دگیش.

ترس...

چرا می‌ترسیم؟

چرا می ترسم از ۴ متری؟ مگه تا حالا رفتم توش؟؟

نه نرفتم! توی خودش غرق نشدم ولی توی ‌ترسش چرا!

خب شاید یه شناگر ماهرم ولی تا حالا به خودم این اجازه رو ندادم که تجربه‌ش کنم.

بعضی وقتا لازم نباید فکر کنیم و باید عمل‌کنیم.

بعضی وقتا باید خودمون روبروی عمل‌ انجام شده قرار بدیم تا ببینیم واقعا چند مرده حلاجیم.

نمیشه بشینیم و فکر کنیم و بترسیم و به خودمون سرکوفت بزنیم که نمی تونیم کاری رو انجام بدیم.

اصلا کافیه‌ فقط یه کوچولو فکر کنیم و بعدش بپریم تو ‌آب!

اصلا به نظرم ماها‌ زندونی خودمون هستیم، زندونیه ذهنمون. هر چی که ذهنمون میگه، برداشتی که داره، نظری که داره رو فکر میکنیم حقیقته و جز اون به چیز دیگه ای درست نیست.

اما ‌این عینکیه که دیگران به چشم ما زدن، عینکیه که فقط معدود تجربه‌هایی بدی که داشتیم به چشممون زده. این که نمیشه، نمی تونیم.

اینا برداشتای درستی نیست.

اینا برداشتای ما نیست از حقیقت، برداشتای دیگرانه که به ما تحمیل شده.

+پس بهتره بگم، نترس از ترسیدن!

:)))

+این حجم از علاقه من به پف زیر چشم طبیعیه؟؟!

جدا چرا دوست دارم دلبر پف زیر چشم داشته باشه؟؟

پف می خوام، پفففففف

+به خودم شک کردم

به خودم دارم شک می کنم

که بالاخره چیه قضیه؟

چیکار دارم می کنم؟

مشکلم چیه؟ چرا الان پر از استرسم؟

درسامه، کلاسای نرفته مه، تمرینای ندادمه، درس فردامه، درس نخونده مه، کارای موندمه، پروژه موندمه، چیه؟

اصلا می تونم درگیر رابطه بشم؟

نمی تونمممممم

نه نمی تونمم

نمی تونم کنار بیام و برنامه داشته باشم برا کارام برا همین یه چیزو انجام نمی دم، فکرمو اذیت میکنه و یک کار دیگمو نمی تونم انجام بدم.

حیوون

+حیوون

این یه کلمه ای هستش که گذاشتیم رو یه چیزی که روی چهارپا را میره

یا کلا چیزی که نمی فهمه

و فقط با غرایز خودش میره جلو

همچین مفهومی رو برا خودمون درست کردیم تا یه پستی ایجاد کنیم و خودمون رو روی بلندی بزاریم و بگیم، نه! اون نمی فهمه، اون غریزه داره فقط، ما می‌فهمیم، ما درک داریم! 

+تا اینجاش خب خوبه، 

آدما خوبن، حیوونا بد.

آدما می‌فهمن، حیوونا نه

آدما با عقلشون میرن جلو، حیوونا با غریزشون

+ولی خب، 

یه خرده سرعتمون رو کم کنیم، یه خرده با دقت نگا کنیم، وقتی با سرعت حرکت می کنیم جزییات کش میان و درست و حسابی دیده نمیشن

الان سرعت رو من کم کردم و دارم به اتفاقاتی که این چند روزه داره می افته دقت میکنم

بله،

جزییات زشتن، جزییات حالت تهوع میدن بهت

آدما زشتن

آدما حالت تهوع میدن بهت

+کافیه مسئله ای پیش بیاد تا یکنواختی رو از روابطت با دیگران از بین ببره و بفهمی که عه، این همونی بود که می گفتیم و می خندیدیم باهاش؟

این همون بود؟

این همون بوده!

این آدم همون بوده!

ولی خب، هر آدمی یه تابع عه، بعضی موقع ها جوابش به بعضی ورودیا اینقدر یه جوریه که ترجیح میدی اصلا درگیر دادن همچین ورودی بهش نشی

+خودمو از بیرون می بینم، زشتی و بدی و خوبی خودمو درک میکنم. شما هم می تونید خودتون رو از بیرون ببینید و بفهمید روی چهارپایید یا دوپا؟!

درهم نوشت

+تو این تقریبا یکسالی که وبلاگ نویسی می کردم، هیچوقت به این اندازه از داشتن وبلاگ و نوشتن راضی نبودم 

فقط برای خودم می نویسم

فقط از خودم و از دغدغه هام

به کسی کاری ندارم

نوشته هام جهت گیری ندارن

خودِ خودمم

بدون فیلتر، بدون نقاب.

تمام نوشته های بعد از شهریور 97، از دلم بر اومده

همشون رو وقتی نوشتم که نیاز داشتم

همشون رو با لذت نوشتم

خودمو مجبور نکردم برا نوشتن، برا جلب توجه کردن یا هر چیزه دیگه ای

+خدایا، خدای عزیز من، خدای قشنگ من، همه از توعم، همه ام توئی، همه چیزم، همه وجودم امیدوارم که برا تو باشه

ببخش که بنده بدیم، اینکه نگاهم گاهی اوقات می لرزه، اینکه عادتای زشتی دارم که به خودم ضرر می رسونه فقط، نه فرد دیگه

توکل به تو می کنم