پیشرفت

+ولی از بهمن ماه تا الان از نظر خودم ارزشمندتر شدم.

چون اون موقع بود که فهمیدم قوز قرنیه داره چشم راستم و پرس و جو کردم که چیزی حدود 3-4 میلیون هزینه عملش میشد و منم شروع کرده بودم تخریب خودم و هی می گفتم مگه من چقدر ارزش دارم که الکی این همه هزینه (خانواده) باید برام بکنن و ....

کلا از این حرفای خودتخریب کن. فک کن خودم، خودم رو بی ارزش جلوه میدادم. اصلا هم نیاز به دشمن خارجی نداشتم.

دوباره که اوایل اردیبهشت رفتم دکتر و بحث عمل پیش اومد، خیلی مصمم بودم برا عمل و اصلا هم اون فکرای مزخرف نمی اومد تو ذهنم.

یعنی می گفتم همه بدنم ارزشمنده و نیاز به مراقبت داره و اگه نیاز باشه، باید عمل کنم. حالا هزینشم هر چی بشه خودم هم کمک خانواده می کنم.

یعنی می خوام بگم حداقل یه پیشرفت کردم که خودمو نکوبم و بی ارزش نکنم.

بازم میگم، خودمونه دوست داشته باشیم، هر جور که هستیم، هر شکلی که هستیم. 

منتظر نباشیم یکی بیاد و مارو با خودمون آشتی بده یا مارو از خودمون فراری بده.

هیچکس بهتر از خودمون نمی تونه حالمون رو خوب کنه.