+همین الان داشتم در مورد تشکیل سیارات gas giantها، که یکیشون مشتری عه میخوندم.
خیلی جالب بود، نوشته هنگام شکلگیری ستاره، اطراف اون گرد و غبار زیادی در حال چرخشه. ممکنه سیارکهایی توی این کمربند به هم برخورد کنند و تشکیل یه جوانه از هستهی سیاره رو بدن. اگر تعداد زیادی برخورد اتفاق بیوفته، اون جرم اونقدر بزرگ میشه که میتونه گازهای موجود در اطراف رو به سمت خودش جذب کنه و کم کم تشکیل یه سیاره گازی بده.
++جالبه که توی متالورژی هم همچین چیزی داریم، جوانهزنی و رشد. فرضا یه مذابی سرد میشه و داره جامد میشه. اتمها پشت سرهم با هم برخورد میکنند، اگه این برخوردها منجر به ایجاد یه کلوخه اتمی بزرگ بشه، اونوقت این جوونه پایدار میشه و میتونه با جذب بقیهی اتمهای فاز مایع بزرگ و بزرگتر بشه.
+چقدر همه چیز مشابه هم دیگهست...